Enric Prat de la Riba

Enric Prat de la Riba i Sarrà (Castellterçol, 1879 - 1917) foi um jornalista e político nacionalista catalão e membro do Centro Escolar Catalanista, aonde surgiu as primeiras definições do catalanismo.[1]

Enric Prat de la Riba
Enric Prat de la Riba
Nome completo Enric Prat de la Riba i Sarrà
Nascimento 11 de setembro de 1869
Castellterçol, Província de Barcelona
Morte 27 de janeiro de 1966 (96 anos)
Castellterçol, Província de Barcelona
Nacionalidade Catalunha
Ocupação jornalista, político

História editar

Iniciou os estudos acadêmicos na Universidade de Barcelona e graduou-se em Direito na Universidade Central de Madrid, que mais tarde passou a ter o nome de Universidade Complutense de Madrid.

Prat de la Riba assumiu um relevante papel na organização cultural e política da União Catalanista, na qual escreveu alguns de seus manifestos, entre eles a famosa Mensagem ao Rei dos Helenos em 1897 (Missatge al Rei dels Hel·lens en 1897). Foi o autor de textos catalanistas fundamentais como o Compêndio da doutrina caravanista (Compendio de la doutrina catalanista) e o Compêndio da história da Catalunha (Compendio de la Historia de Cataluña), é também o autor do manifesto publicado em 1916 Pela Catalunia e por uma Grande Espanha (Per Catalunya i per l’Espanya Gran).[1]

É o fundador do periódico La Renaixença, que é o nome do movimento restaurador da língua, literatura, e cultura catalã que teve início no princípio da primeira metade do século XIX.[2] A partir do ano 1899 foi promotor do nacionalismo catalão na esfera política, premeiramente como membro do Centro Nacional Catalão e mais tarde na Liga Regionalista.[1]

 
Casa-Museu Prat de la Riba.[3]

Como político foi o secretário da assembleia que redigiu o esboço da constituição regional conhecida com o nome de Bases de Manresa em 1892, que foi o primeiro passo para a Constituções Catalanas cons. O seu manifesto "A nacionalidade catalana" em 1906 foi uma das primeiras obras do movimento chamado de Noucentisme.[1]

Mais tarde, em 1907 foi eleito primeiro presidente do Instituto de Estudos Catalães, e da Diputación Provincial de Barcelona a partir de 1907. Também promoveu a criação da Mancomunidade da Catalunha, a qual ele mesmo liderou de 6 de abril de 1914 até a sua morte.[1]

Bibliografia editar

  • Grau Mateu, Josep. La Lliga Regionalista i la llengua catalana, 1901-1923. Universitat Pompeu Fabra, 2004, p. . ISBN 8468868337 [Consulta: 19 d'abril de 2012].
  • Ollé i Romeu, Josep Maria (1995). Homes del catalanisme. Bases de Manresa. Diccionari biogràfic (1a edició, pàg. 197-200). Barcelona: Rafael Dalmau, Editor. ISBN 84-232-0484-7.
  • Penarroja, Jordi Cotrina, Ramon, Jerez, Fermin. "Prat De la Riba, reconstructor de la nacionalitat", (Col·leccio Personatges catalans de tots els temps) Barcelona, Editorial Blume, 1980, 94 pàgines, ISBN 84-7031-257-X

Referências

  1. a b c d e «Enric Prat de la Riba» (em espanhol). Biografías y Vidas. Consultado em 23 de março de 2014 
  2. «La Renaixença». LletrA, Edicions 62. Consultado em 23 de março de 2014 
  3. Ajuntament de Castellterçol. «La casa museu Prat de la Riba». Consultado em 23 de março de 2014 

Ligações externas editar

 
O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Enric Prat de la Riba
  Este artigo sobre História da Catalunha é um esboço. Você pode ajudar a Wikipédia expandindo-o.