George Enescu

compositor romeno

George Enescu (Liveni, 19 de agosto 1881Paris, 4 de maio 1955) foi um compositor, violinista, pianista, maestro e professor, proeminente músico romeno do século XX, um dos maiores da sua época.

George Enescu
George Enescu
Georges Enesco en 1930.
Nascimento 19 de agosto de 1881
George Enescu
Morte 4 de maio de 1955 (73 anos)
8.º arrondissement de Paris (França)
Sepultamento cemitério do Père-Lachaise, Grave of Enesco
Cidadania Romênia, França
Cônjuge Marie Cantacuzène
Alma mater
Ocupação compositor, violinista, pianista, maestro, professor de música, professor universitário, musicólogo
Prêmios
  • Cavaleiro da Legião de Honra
Empregador(a) Conservatório Nacional Superior de Música e Dança de Paris, École Normale de Musique de Paris, Accademia Musicale Chigiana, George Enescu Philharmonic Orchestra, Orquestra Filarmônica de Nova Iorque, Orquestra Sinfônica da BBC
Obras destacadas Octet, Romanian Rhapsody No. 1, Œdipe, Violin Sonata No. 3, Chamber Symphony
Instrumento violino, piano

Biografia editar

 
George Enescu

George Enescu (pronúncia em romeno: 'ʤěor.ʤe e'nes.ku/) desde pequeno expressou sua paixão pela música começou a tocar violino com 4 anos tendo como professor Eduard Caudella. Entre os anos 1888-1894 estudou no Conservatório de Viena, com os professores Joseph Hellmesberger (violino), Robert Fuchs e Sigismond Bachrich entre muitos outros. Os seus concertos nos quais interpretou obras de Johannes Brahms, Pablo Sarasate, Henri Vieuxtemps, Felix Mendelssohn-Bartholdy entusiasma a imprensa e o público, com apenas 12 anos.

Após a formatura do Conservatório de Viena com uma medalha de prata, prossegue os seus estudos no Conservatório de Paris (1895-99) com os professores para Armand Marsick, André Gedalge, Jules Massenet e Gabriel Fauré. Em 6 de fevereiro de 1898 faz sua estréia como compositor em Conciertos Colonne de París com a sua obra Opus 1, Poema Romeno. Admirado por Elisabeta, rainha da Romênia, foi convidado diversas vezes a tocar suas obras no Castelo de Peles em Sinaia.

Desde os primeiros anos do século XX, as mais conhecidas composições, são as duas Rapsodias Romenas (1901-02), a Suite nº 1 para orquestra (1903), a sua primera Sinfonía de Madurez (1905), Sete Canções para os versos de Clément Marot (1908). Seus concertos são dados em muitos países da Europa e acompanhados por pessoas prestigiadas como Alfredo Casella, Pau Casals, Louis Fournier e Richard Strauss.

Durante a Primeira Guerra Mundial permaneceu em Bucareste e conduzido a Sinfonia nº 9 Ludwig van Beethoven (que era tocada na íntegra pela primeira vez na Romênia), composições de Hector Berlioz, Claude Debussy, Richard Wagner, e também suas próprias composições: Symphony No. 2 (1913), Suíte nº 2 para orquestra (1915). No mesmo ano é a sua primeira edição do concurso de composição que tem o seu nome: George Enescu.

Depois da guerra, continuou a sua actividade dividida entre Romênia e a França. Nos Estados Unidos, liderou as orquestras da Filadélfia (1923) e Nova Iorque (1938).

Entre os seus alunos estão violinistas, como: Christian Ferras, Ivry Gitlis, Arthur Grumiaux, Ginette Neveu ou Yehudi Menuhin.

 
Filarmonica "George Enescu"- Romanian Athenaeum, Bucareste
 
Elisabeth de Wied com George Enescu e Dimitrie Dinicu

Ópera editar

  • Édipo, tragédia lírica em quatro actos, libretto de Edmond Fleg, op. 23 (1910-1931)

Sinfonias editar

  • Sinfonia No. 1 em mi bemol maior, op. 13 (1905)
  • Sinfonia No. 2 em lá maior, op. 17 (1912-1914)
  • Sinfonia No. 3 em dó maior, com coro, op. 21 (1916-1918)

Orquestral editar

  • Poème Roumaine, suite sinfónica para orquestra, op. 1 (1897)
  • Rapsódia Romena No. 1 em lá maior, op. 11 (1901)
  • Rapsódia Romena No. 2 em ré maior, op. 11 (1902)
  • Suite para orquestra No. 1 em mi bemol maior, op. 9 (1903)
  • Suite para orquestra No. 2 em dó maior, op. 20 (1915)
  • Suite para orquestra No. 3 em ré maior Suite Villageoise, op. 27 (1937-1938)
  • o poema sinfónico Vox Maris (1954)

Câmara editar

Quartetos editar

  • Quarteto de cordas No. 2 em sol maior, op. 22 (1950-1952)

Sonatas editar

  • Sonata para violino No. 1 em ré maior, op. 2 (19??)
  • Sonata para violino No. 2 em fá menor op. 6 (1899)
  • Sonata para violino No. 3 em lá menor dans le caractère populaire roumain, op. 25 (1926)
  • Sonata para violoncelo No. 1 em fá menor, op. 26 (1898)
  • Sonata para violoncelo No. 2 em dó maior, op. 26 (1935)

Câmara editar

  • Octeto para Cordas, op. 7 (1900)
  • Dixtuor em ré maior, para instrumentos de sopro, op. 14 (1906)
  • Impressions d'Enfance, para violino e piano, op. 28 (1938)
  • Quinteto para piano em lá menor, op. 29 (1940)
  • Quarteto para piano No. 2 em ré menor, op. 22 (1943-1944)
  • Sinfonia de câmara, para 12 instrumentos, op. 33 (1954)
  • Concertstück, for viola e piano (1906)
  • Legende, para trompete e piano (1906)
  • Cantabile et Presto, para flauta e piano (1904)
  • Sept Chansons de Clement Marot, para tenor e piano, op. 15 (1907-1908)

Piano editar

  • Suite para piano No. 1 em sol menor, Dans le style ancien op. 3 (1897)
  • Suite para piano No. 2 em ré maior, op. 10 (1901/1903)
  • Suite para piano No. 3, Pieces impromptues op. 18 (1913-1916)
  • Sonata para piano No. 3 em ré maior, op 24 (1933-1935)

Bibliografia editar

  • violino Virtuosos (from Paganini to 21st century) - Henry Roth 1997 ISBN 1-8879395-15-0
  • Axente, Colette, and Ileana Ratiu. 1998. George Enescu: Biografie documentara, tineretea si afirmarea: 1901-1920. Bucharest: Editura muzicala a U.C.M.R.
  • Bentoiu, Pascal. 1984. Capodopere enesciene. Bucharest: Editura muzicala a U.C.M.R.
  • Cophignon, Alain. 2006. Georges Enesco. Paris: Librairie Arthème Fayard («Bibliothèque des grands compositeurs»). ISBN 978-2-213-62321-4
  • Cosma, Viorel. 2000. George Enescu: A Tragic Life em Pictures. Bucharest: The Romanian Cultural Foundation Publishing House.
  • Malcolm, Noel. 1990. George Enescu: His Life and Music, with a preface by Sir Yehudi Menuhin. London: Toccata Press. ISBN 0-907689-32-9 (cloth); ISBN 0-907689-33-7 (pbk)
  • Malcolm, Noel. 2001. "Enescu, George." The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. S. Sadie and J. Tyrrell. London: Macmillan.
  • Voicana, Mircea, Mircea Voicana, Clemansa Firca, Alfred Hoffman, Elena Zottoviceanu, em collaboration with Myriam Marbe, Stefan Niculescu, and Adrian Ratiu. 1971. George Enescu: Monografie. 2 vols. Bucharest: Editura Academiei Republicii Socialiste România.
  • M. Costin, G. E. (1938); V. Cheorghiu, Un muzician genial: G. E. (1944);

F. Brulez, G. E. (1947); B. Gavoty, Yehudi Menuhin-G. E. (Geneva, 1955); A. Tudor, E. (1956); L. Voiculescu, G. E. I OPERA Ş A Oedip (1956); A. Tudor, G. E.: VIAŢÂ em ImaginI (1959; Fr. tr., 1961);

  • G. E. on the 80th anniversary of his birth (1961);
  • G. Bălan, G. E.: Mesajul-Estetica (1962);
  • idem, E. (1963; Ger. tr., 1964);
  • F. Foni, N. Missir, M. Voicana, and E. Zottoviceanu, G. E. (1964); B. Kotlyarov, G. E. (Moscow, 1965);
  • E. Ciomac, E. (1968); M. Voicana et al., eds., G. E.: Monografie (2 vols., 1971);
  • R. Draghici, G. E. (Bacau, 1973);
  • M. Voicana, ed., ENESCIANA, I (1976; em Fr., Ger., and Eng.);
  • A Cosmovici, G. E. În LUMEA MUZICII Ş
  • I În familie (1990); N. Malcolm, G. E.:
  • His life and music (London, 1990); V. Cosma, G.E.: Cronica unei vieŢ
  • I Zbuciumstei (1991);
  • M. Brediceanu et al., celebrating G. E.:
  • A Symposium (Washington, D.C., 1997).
  • "Georges Enesco." Baker's biographical dictionary of musicians, Centennial Edition. Nicolas Slonimsky, Editor Emeritus. Schirmer, 2001.

Ligações externas editar

Referências