Harpe era um tipo de espada ou foice referida em fontes da Grécia e Roma Antigas, quase sempre no contexto mitológico.

Perseu cortando a cabeça de Medusa, em relevo do séc. VI a.C.

Seu uso mais notório consiste em ter sido a arma usada por Perseu quando decapitou a Medusa,[1] e por Cronos quando castrou seu pai, Urano. Nas artes grega e romana é retrata em variadas formas, especialmente no formato de khopesh, uma espada com a curvatura como da foice. Representações posteriores dão-lhe a forma de espada em forma de foice, descrita no século II na obra de Aquiles Tácio, As Aventuras de Leucipo e Clitofon".[2]

René Menard descreve-a, quando usada por Perseu, como uma "espécie de faca recurva", usada pelo herói junto ao capacete de Hades e uma clâmide que vestia - segundo representado num verso dum espelho etrusco. Nas representações em pedra o herói sempre surge com a harpe e a cabeça da Medusa.[1]

Cronos exibe a harpe com que castrou o pai.
Desenho baseado em antiga pedra.[3]

A harpe foi a arma usada por Cronos (Saturno) para castrar o próprio pai, Urano. A arma lhe teria sido entregue pela própria mãe, Gaia (a Terra). Como teria sido este o deus que ensinou aos homens a agricultura, é mais tarde representado com a foice, e não mais com a harpe.[3]

Foi também com uma harpe que Tifão mutilara Zeus, num dos episódios da Titanomaquia.[3]

Ver também editar

Referências

  1. a b René Menard (1991). Mitologia greco-romana, volume II 2ª ed. [S.l.]: Opus ed. São Paulo 
  2. Aquiles Tácio, Leucipo e Clitofon 3.7.8—9: "ὥπλισται δὲ καὶ τὴν δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον καὶ ξίφος ἐσχισμένῳ. ἄρχεται μὲν γὰρ ἡ κώπη κάτωθεν ἀμφοῖν ἐκ μιᾶς, καὶ ἔστιν ἐφ’ ἥμισυ τοῦ σιδήρου ξίφος, ἐντεῦθεν δὲ ἀπορραγὲν τὸ μὲν ὀξύνεται, τὸ δὲ ἐπικάμπτεται. καὶ τὸ μὲν ἀπωξυμμένον μένει ξίφος, ὡς ἤρξατο, τὸ δὲ καμπτόμενον δρέπανον γίνεται, ἵνα μιᾷ πληγῇ τὸ μὲν ἐρείδῃ τὴν σφαγήν, τὸ δὲ κρατῇ τὴν τομήν.
  3. a b c René Menard (1991). Mitologia greco-romana. I 2ª ed. [S.l.]: Opus ed. São Paulo