Lei da Gotalândia Ocidental

A Lei da Gotalândia Ocidental (em sueco: Västgötalagen; título original: Wæstrægötlanz lagh) é o mais antigo texto sueco escrito em língua sueca e a mais antiga coletânea de leis de uma província histórica da Suécia. Foi escrita por volta de 1220, pelo homem de leis Ésquilo, tendo sido o código jurídico usado como lei na Gotalândia Ocidental nos séculos XIII e XIV, até à entrada em vigor da Lei Nacional de Magno IV em 1350.[1][2][3]

Página da Velha Lei da Gotalândia Ocidental do século XIII

O código existe em duas versões, a "Velha Lei da Gotalândia Ocidental" (Äldre Västgötalagen) e a "Nova Lei da Gotalândia Ocidental" (Yngre Västgötalagen). A cópia mais antiga, com o texto completo, é um manuscrito de 77 páginas datado de 1280, com o nome Handskrift KB B 59, conservado na Biblioteca Nacional da Suécia (Kungliga biblioteket). Entre os seus capítulos há uma Lista dos reis da Suécia (Sveriges kungar), incluindo 18 reis, de Olavo, o Tesoureiro (Olof Skötkonung) até João I da Suécia (Johan Sverkersson), abrangendo o período 995-1206. Pequenos fragmentos de um outro texto mais antigo foram datados para 1250. A primeira republicação dos tempos modernas foi a de Hans Samuel Collin e Carl Johan Schylter em 1827. Uma nova edição de Gösta Holm foi publicada em 1976.[4]

Lista dos reis da Suécia (Kungalängden) editar

Esta lista de reis - chamada de Kungalängden - é atribuída ao "padre de Vidhem" (Vidhemsprästen), tendo sido por volta de 1240 adicionada e incluída no texto da Velha Lei da Gotalândia Ocidental (Äldre Västgötalagen). Está conservada no manuscrito KB B 59 da Biblioteca Nacional da Suécia.
Apesar de conter incoerências cronológicas, é a mais importante fonte histórica sobre os reis da Suécia do século XII. Digno de reflexão e objeto de discussão é o facto de nenhum destes reis da Suécia ser originário da Svealand, mas sim da Västergötland e da Östergötland. [5][6]

  1. Olavo, o Tesoureiro (Olof Skötkonung)
  2. Anundo, o Queimador (Emund Kolbränna)
  3. Emundo, o Velho (Emund den gamle)
  4. Haakon, o Vermelho (Håkan Röde)
  5. Estenquilo (Stenkil)
  6. Ingo, o Velho (Inge den äldre)
  7. Halstano ('Halstan)
  8. Filipe (Filip)
  9. Ingo, o Jovem (Inge den yngre)
  10. Ragualdo Cabeça Redonda (Ragnvald Knaphövde)
  11. Suérquero, o Velho (Sverker den äldre)
  12. Érico, o Santo (Erik den helige)
  13. Carlos (Karl)
  14. Magno (Magnus)
  15. Canuto (Knut)
  16. Suérquero, o Jovem (Sverker den yngre)
  17. Érico (Erik)
  18. João (Johan)

Referências

  1. Enciclopédia Nacional Sueca.
  2. Melin 2006, p. 82.
  3. Miranda 2007, p. 551.
  4. Ohlmarks 1995, p. 394.
  5. Harrison 2009, p. 155.
  6. «Yngre Västgötalagen - Vidhemsprästens anteckningar» (em sueco). Fornsvenska Textbanken. Consultado em 28 de janeiro de 2024 

Ver também editar

Bibliografia editar

  • Harrison, Dick (2009). «Sockenkyrkor, stentorn och småkungar». Sveriges historia: 600-1350 (em sueco). Estocolmo: Norstedt. ISBN 978-91-1-302377-9 
  • Melin, Jan; Johansson, Alf; Hedenborg, Susanna (2006). «Senmedeltiden». Sveriges historia: koncentrerad uppslagsbok - fakta, årtal, kartor, tabeller (em sueco). Estocolmo: Prisma. ISBN 91-518-4666-7 
  • Ohlmarks, Åke (1995). «Västgötalagen». Fornnordiskt lexikon (em sueco). Estocolmo: Tiden. 414 páginas. ISBN 91-550-4260-0 

Ligações externas editar