Vladimir Ghika

(Redirecionado de Vladimir Ghica)

Vladimir Ghika (Constantinopla, 25 de dezembro de 1873 - falecido na prisão de Jilava 16 de maio de 1954) foi um príncipe, diplomata, ensaísta e mártir da fé romeno.

O Príncipe Ghika em Paray-le-Monial, segurando a bandeira do Sagrado Coração na Romênia (1917)

Diplomata da Santa Sé foi um adversário do nazismo e do comunismo, foi preso em Bucareste pelo regime comunista após ter administrado os sacramentos a um doente.[1] Após um ano de investigação e tortura, foi condenado a três anos de prisão quando tinha 80 anos. Morreu na prisão em Jilava dois anos depois.[2]

Biografia editar

Era membro da família principesca Ghica que governou a Valáquia e Moldávia entre os séculos XVII e XIX.

Educado na fé ortodoxa, como o resto de sua família, estudou em Toulouse e Paris e depois com os dominicanos na Pontifícia Universidade Santo Tomás de Aquino em Roma. Ele fez a sua profissão de fé católica em 1902 e obteve o doutorado em Teologia.[3]

Retornando a Romania, fundou o dispensário de Filhas da Caridade em 1913 e organizou uma estação de quarentena para as vítimas do cólera. Ele voltou a Paris, e alguns anos mais tarde, em 07 de outubro 1923 com a idade de 50 foi ordenado pelo Arcebispo de Paris, o Cardeal Louis-Ernest Dubois. O Papa concedeu-lhe permissão para celebrar a Missa de acordo com os dois ritos, romano e bizantino.[4]

Em 1931, Pio XI nomeou-o protonotário apostólico apostólico e o enviou em missão ao Japão e a Congressos Eucarísticos Internacionais em Sydney, Cartago, Dublin, Buenos Aires, Manila e Budapeste. Com a eclosão da Segunda Guerra Mundial, Vladimir Ghika pediu permissão, a qual foi concedida, para regressar a Bucareste. Em conexão com a nunciatura apostólica, ocupou-se principalmente dos refugiados poloneses que fugiram da invasão nazista[5] e durante vários anos dedicou-se aos pobres

O decreto sobre o martírio, que abriu caminho para a sua beatificação, foi firmado em 27 de março de 2013 pelo Papa Francisco.[2] Sua beatificação, proposta pela Arquidiocese de Bucareste, terá lugar em 31 de agosto de 2013. [6]

Biografias editar

Diversos historiadores escreveram livros sobre Vladimir Ghika, os principais são:

  • Jean Daujat, L'Apôtre du XXe siècle, Mgr. Ghika, Nouvelles Éditions Latines, 1962
  • Suzanne-Marie Durand, Vladimir Ghika, prince et berger, Casterman, 1962
  • Yvonne Estienne, Une flamme dans le vitrail, Souvenirs sur Mgr. Ghika, editora Chalet, 1963
  • Michel de Galzain, Une âme de feu, Mgr. Vladimir Ghika, Beauchesne, 1961
  • Élisabeth de Miribel, La Mémoire des silences : Vladimir Ghika, 1873 - 1954, prefacio de Maurice Schumann, editora Fayard, 1987, ISBN-13: 978-2213020464
  • Hélène Danubia, Prince et martyr, L'apôtre du Danube, Mgr. Ghika, editora Téqui, 1993, ISBN-13: 978-2740301623
  • Horia Cosmovici,Monseniorul: amintiri din viața de apostolat, Editora MC, București, 1996.
  • Antonio Maria Sicari o.c.d.,Vladimir Ghika. L'Angelo della Romania, in Il nono libro dei Ritratti di santi', Jaka Book, 2006.
  • Charles Molette, Mgr. Vladimir Ghika. Prince, pretre et martyr", Editora AED, 2007
  • Horia Cosmovici, Monseniorul: amintiri și documente din viața Monseniorului Ghika în România, Editora Galaxia Gutenberg, Târgu Lăpuș, 2011.
  • Anca Mărtinaș, Vladimir Ghika. Prințul cerșetor de iubire pentru Cristos, Editora Velar, Editora ARCB, București 2013.
  • Anca Mărtinaș, Vladimir Ghika. Il principe mendicante di amore per Cristo, Editora Velar, Editora Elledici, Gorle, 2013, ISBN-13: 978-8801054071
  • Francesca Baltaceanu et Monica Brosteanu, Vladimir Ghika, professeur d'espérance, prefacio de Mgr Philippe Brizard, Editora Cerf, 2013, ISBN-13: 978-2204100830
  • Francisca Băltăceanu, Andrei Brezianu, Monica Broșteanu, Emanuel Cosmovici, Luc Verly, Vladimir Ghika. Profesor de speranță, prefacio de Mgr. Ioan Robu, Editora ARCB, București 2013.
  • Entretiens spirituels de Vladimir Ghika

Referências

  1. (em francês) Biographie de Vladimir Ghika sur le site du diocèse de Paris
  2. a b «Vladimir Ghica, príncipe romeno e sacerdote é declarado mártir da fé pelo Papa Francisco» (em romeno). catholica.ro. Consultado em 16 de agosto de 2013  Texto "data 28 de março de 2013 " ignorado (ajuda)
  3. Biographie de Vladimir Ghika sur le site du diocèse de Paris.
  4. Philippe Brizard, « Mgr Vladimir Ghika déclaré martyr », Œuvre d'Orient n° 771, avril-juin 2013.
  5. Élisabeth de Miribel, La Mémoire des silences, Fayard, 1987, p. 139.
  6. (em italiano) «Il 16 maggio 1954 moriva Vladimir Ghika, presto Beato a Bucarest». News.Va The Vatican Today. 16 de maio de 2013