Tazates de Asócia

nobre armênio
 Nota: Para outros significados, veja Tazates.

Tazates (em latim: Tazates; em grego: Τατζάτης), Tazácio (Tazatius; Τατζάτιος) ou Tachate (em armênio/arménio: Տաճատ; romaniz.: Tačat) foi um nobre armênio (nacarar) do século III, membro da dinastia de Asócia.

Tazates
Nacionalidade Reino da Armênia
Etnia Armênia
Religião Cristianismo

Tazates (Tazates; Τατζάτης, Tatzátes)[1] ou Tazácio (Tazatius; Τατζάτιος, Tatzátios)[2][3] são as formas latina e grega do armênio Tachate (Տաճատ, Tačat). Sua origem é desconhecida, mas pode ter uma vaga relação com o persa novo daxade (داشان, dašād) ou daxã ((داشات, dašān).[4]

 
Dracma de Sapor I cunhado ca. 240-244

Tazates era membro da dinastia principesca de Asócia, em Gogarena. Moisés de Corene afirma que sua linhagem descendia de Haico através de Guxar.[5] Em 252, o Artaxes I (r. 224–242), ou talvez seu filho Sapor I (r. 240–270) a julgar pela cronologia, ordenou que a família Mandacúnio fosse exterminada. Ele salva a filha de Artavasdes e leva-a para Cesareia Mázaca, onde se casam.[6] Quando Tirídates III é instalado no trono armênio, Tazates foi feito príncipe de Asócia.[7]

Referências

  1. Migne 1851, p. 1113-1114.
  2. Lilie 2013, Tatzates (#7241).
  3. Niebuhr 1841, p. 249.
  4. Ačaṙyan 1942–1962, p. 136.
  5. Toumanoff 1963, p. 110, nota 173.
  6. Moisés de Corene 1978, p. 224-226.
  7. Moisés de Corene 1978, p. 232.

Bibliografia

editar
  • Ačaṙyan, Hračʻya (1942–1962). «Տաճատ». Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians]. Erevã: Imprensa da Universidade de Erevã 
  • Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Zielke, Beate et al. (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlim-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften: Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt 
  • Migne, Jacques Paul (1851). Patrologiae Cursus Completus. Paris: Excudebatur et venit apud J.P. Migne editorem 
  • Moisés de Corene (1978). Thomson, Robert W., ed. History of the Armenians. Cambrígia, Massachusetts; Londres: Harvard University Press 
  • Niebuhr, Barthold Georg (1841). Corpus Scriptorum Historiae Byzantinae: Theophanis Chronographia. Bona: Impensis Ed. Weberi 
  • Toumanoff, Cyril (1963). Studies in Christian Caucasian History. Washington: Georgetown University Press