Joan Miró i Ferrà (Barcelona, 20 de abril de 1893Palma de Maiorca, 25 de dezembro de 1983) foi um escultor, pintor, gravurista e ceramista surrealista espanhol.[1]

Joan Miró
Joan Miró
Joan Miró, fotografia de Carl van Vechten, junho de 1936
Nome completo Joan Miró i Ferrà
Nascimento 20 de abril de 1893
Barcelona
Morte 25 de dezembro de 1983 (90 anos)
Palma de Maiorca
Ocupação pintor, escultor, gravador e ceramista com capacidade de cerâmica
Assinatura

Biografia editar

Quando jovem frequentou a Reial Academia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi da Barcelona e a Academia de Gali. Em 1919, depois de completar os seus estudos, esteve em Paris, onde conheceu Pablo Picasso e entrou em contato com as tendências modernistas como o fauvismo e o dadaísmo.[1][2]

No início da década de 1920, conheceu o fundador do movimento surrealista André Breton entre outros artistas. A pintura O Carnaval de Arlequim, 1924-25, e Maternidade, 1924, inauguraram uma linguagem cujos símbolos remetem a uma fantasia, sem as profundezas das questões psicanalistas surrealistas. Participou na primeira exposição surrealista em 1925.[1][2]

Em 1928, viajou para Holanda, tendo pintado as duas obras Interiores holandeses I e Interiores holandeses II. Em 1937, trabalhou em pinturas-mural e, anos depois, em 1941, concebeu a sua mais conhecida e radiante obra: Números e constelações em amor com uma mulher. Mais tarde, em 1944, iniciou-se em cerâmica e escultura. Em suas obras, principalmente nas esculturas, utiliza materiais surpreendentes, como a sucata.[1]

Vários anos depois, rumou pela primeira vez aos Estados Unidos e nos anos seguintes; durante um período muito produtivo, trabalhou entre Paris e Barcelona.

No fim da sua vida reduziu os elementos de sua linguagem artística a pontos, linhas, alguns símbolos e reduziu a cor, passando a usar basicamente o branco e o preto. Algumas obras revelam grande espontaneidade, enquanto em outras se percebe a técnica feita com muito cuidado, e esse contraste também aparece em suas esculturas. Miró tornou-se mundialmente famoso e expôs seus trabalhos, inclusive ilustrações feitas para livros, em vários países.

Ainda que alguns leigos do mundo da arte rechacem o nível da técnica das pinturas de Miró, os grandes conhecedores da obra do artista reconhecem que "se há uma sensação de cliché no efeito de recepção da obra de Miró, isso resulta de quem vê — o artista não tem culpa".[3] Miró atribuía, para cada elemento da realidade um símbolo, uma “tradução poética”, um signo que se repete em cada um de seus quadros. O signo é muito mais metáfora do que imagem. Esses signos eram inseridos dentro de um vazio, e essa combinação entre vazio e signos é o que define esteticamente a obra de Joan Miró.[4]

Em 1954, ganhou o prêmio de gravura da Bienal de Veneza e, quatro anos mais tarde, o mural que realizou para o edifício da UNESCO em Paris[1] ganhou o Prêmio Internacional da Fundação Guggenheim. Em 1963, o Museu Nacional de Arte Moderna de Paris realizou uma exposição de toda a sua obra.

Em 1978 recebeu a Medalha de Ouro da Generalidade da Catalunha e o Prêmio Antonio Feltrinelli.

 
Mural do Palacio de Congresos y Exposiciones em Madrid (1980).

Principais obras editar

Pinturas editar

Relação extraída dos catálogos de exposições:

  • Werner Spies, La Révolution surréaliste, Éditions du Centre Pompidou,‎ 2002 ISBN 978-284 Erro de parâmetro em {{ISBN}}: comprimento
  • André Breton, Le Surréalisme et la peinture, Paris, Gallimard,‎ 2002 (1a. Ed. 1965) ISBN 978-2070418596
  • Jean- Louis Prat, Miró, Martigny (Suisse), Fondation Pierre Gianadda,‎ 1997 ISBN 2-88443-042-3
  • Jean- Louis Prat, Joan Miró, rétrospective de l'œuvre peint, Saint-Paul-de-Vence, Fondation Maeght,‎ 1990 ISBN 9782900923016

E dos livros:

  • Jacques Dupin, Joan Miró, Paris, Flammarion, coll. « Grandes monographies »,‎ 1961 et 1993 ISBN 2-08-011744-0
  • Camilo José Cela et Pere A. Serra, Miró et Mallorca, Barcelone et Paris, Polígrafa et Cercle d'Art,‎ 1984 et 1985 ISBN 2-7022-0191-1

Obras perdidas:

  • The Reaper ou "El campesino catalán en rebeldía"
Data Nome da obra Técnica Museu Cidade
1917 Nord-Sud óleo sobre tela coleção de Paule e Adrien Maeght Paris
1919 Autoretrato óleo sobre tela Museu Picasso Paris
1921 Grand nu debout óleo sobre tela Perls Galleries Nova York
1921 La Ferme óleo sobre tela National Gallery of Art Washington
1921 Retrat de ballarina espanyola óleo sobre tela Museu Picasso Paris
1923 Terra llaurada óleo sobre tela Fundação Solomon R. Guggenheim Nova York
1924 Paysage catalan óleo sobre tela Museum of Modern Art Nova York
1924 La Famille giz preto e vermelho sobre papel émeri Museum of Modern Art Nova York
1924 Maternité óleo sobre tela Scottish National Gallery of Modern Art Edimburgo
1925 Carnaval do Arlequim óleo sobre tela Albright-Knox Art Gallery Buffalo
1927 Le Cheval de cirque óleo sobre tela Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Smithsonian Institution e Musée communal des beaux-arts d'Ixelles Washington e Bruxelas
1927 Tête óleo sobre tela Centro Georges Pompidou Paris
1928 Interiors holandesos I óleo sobre tela Museum of Modern Art Nova York
1928 Interiors holandesos II óleo sobre tela Coleção Peggy Guggenheim - Fundação Solomon R. Guggenheim Veneza
1928 Interiors holandesos III óleo sobre tela Metropolitan Museum of Art Nova York
1928 Dançarina espanhola colagem Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou Paris
1930 Peinture, la magie de la couleur óleo sobre tela Menil Collection Houston
1930 Peinture (Miró 1930)] óleo e gesso sobre tela Fondation Beyeler Basileia
1933 Composição (Miró 1933] óleo sobre tela Kunsthalle de Berne Berna
1933 Composition, concentration plastique óleo sobre tela Lille Métropole Musée d'art moderne, d'art contemporain et d'art brut Villeneuve-d'Ascq
1934 Escargot, femme, fleur et étoile óleo sobre tela Museu do Prado Madrid
1937 Nature morte au vieux soulier óleo sobre tela Museum of Modern Art Nova York
1938 Una estrella acaricia el pit d'una negra óleo sobre tela Tate Gallery Londres
1939-1941 Série Constel·lacions tempera, gouache, óleo, tinta pastel, solvente sobre papel Fondation Joan-Miró e Museum of Modern Art Barcelona e Nova York
1942-1949 Femme, oiseau, étoile tinta pastel, crayon, resina, gouache, carvão vegetal, óleo sobre tela Coleção de Rosengart e coleção Jeannette e Paul Haim Lucerne e Paris
1945 La Course de taureau óleo sobre tela Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou Paris
1961 Blau I, Blau II i Blau III óleo sobre tela Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou Paris
1968 Personatge davant del sol acrílico Fondation Joan-Miró Barcelona
1968- 1973 Mai 1968 óleo sobre tela Fondation Joan-Miró Barcelona
1972 Dona i ocells a l'alba' óleo sobre tela N.D. N.D.
1974 L'esperança del condemnat a mort óleo sobre tela Fondation Joan-Miró Barcelona

Murais cerâmicos editar

 
Mural do aeroporto de Barcelona.
 
Muro cerâmico no Wilhelm-Hack-Museum.
Data Local Cidade
1947 Pintura mural no restaurante do Terrace Plaza Hotel Cincinnati
1957 Mural Sol e LuaMural Sol e Lua, UNESCO Paris
1960 Pintura mural no interior da cafeteria do Harkness Graduate Center da Harvard Law School Cambridge (Massachusetts)
1964 University of St. Gallen (Escola de Administração de Empresas) Sankt Gallenkappel
1964 Labyrinthe Miró, Fondation Maeght Saint-Paul-de-Vence
1970 Mural do Aeroporto de Barcelona El Prat de Llobregat
1970 Mural cerâmico para a Exposição Universal de Osaka Osaka
1971 Muro cerâmico para o Wilhelm-Hack-Museum, Ludwigshafen Ludwigshafen
1972 Mural para o museu de arteKunsthaus Zürich Zurique
1972 Mural para a Cinémathèque Française (ARTIUM) Paris
1976 Mosaico da Pla de l'Os Barcelona
1977 Mural cerâmico na Universidade de Wichita Wichita (Kansas)
1978 Mural para a IBM Barcelona
1980 Mural para o Palau de Congressos de Madrid Madrid
1983 Parc del Mar Palma de Mallorca

Ilustrações editar

Data Autor Livro Técnica
1930 Tristan Tzara L'arbre des Voyageurs 4 litogravuras
1933 Georges Hugnet Enfances 3 gravuras
1944 Joan Miró Barcelona 50 litogravuras em preto e branco
1948 Henry Miller Le sourire au pied de l'échelle N.C
1951 Tristan Tzara Parler seul gravuras e desenhos
1954 Joan Miró Une Hirondelle textos e desenhos
1957 René Crevel Bague d'Aurore 5 água-forte
1958 Paul Éluard À toute épreuve 80 xilogravuras
1958 André Breton Constellations 22 guache
1959 René Char Nous avons 5 água-forte
1961 Raymond Queneau Album 19 19 llitogravuras
1966 Alfred Jarry Ubu Roi 13 llitogravuras
1967 Ivan Goll Bouquets de rêves pour Neila 19 llitogravuras
1971 Joan Miró Ubu aux Baléares
Le lézard aux plumes d'or
textos e desenhos
1972 Joan Brossa Ode à Joan Miró 8 llitogravuras
1975 Jacques Prévert Adonides 63 gravuras

Esculturas editar

 
Femme (1981), escultura exposta no vestíbulo da Casa de la Ciutat (Barcelona).

[5]

Data Descrição da obra
1930-1931 Personatge amb paraigua, escultura de fusta, paraigua i fulles seques, Fundació Joan Miró (rèplica, 1973).
1946-1949 Ocell lunar, em bronze (diversas cópias).
1946-1949 Ocell solar, em bronze (diversas cópias).
1967 Rellotge de vent, escultura em bronze.
1967 La carícia d'un ocell, bronze pintado. Fundació Joan Miró.
1973 Dona ampolla, escultura em bronze. Parc Cultural Viera i Clavijo de Santa Cruz de Tenerife.
1974 Gos, bronze. Fundació Joan Miró de Barcelona.
1978 Conjunto monumental para a La Défense, em Paris.
1981 Miss Chicago, escultura pública. Chicago.
1981 Femme, escultura en bronze. Casa de la Ciutat de Barcelona.
1983 Dona i Ocell, escultura de cimento recoberta de cerâmica. Parc Joan Miró.

Colecção de Obras em Portugal editar

O maior conjunto de obras a nível mundial de Joan Miró está em Portugal e ficará em permanência no Porto na Fundação de Serralves.[6]

Trata-se de um conjunto de 85 obras, nas quais se encontram desenhos, pinturas em vários suportes, seis tapeçarias de 1973, uma escultura, colagens, uma obra de um total de cinco da série “Telas queimadas” (criada para a grande retrospetiva de Miró no Grand Palais de Paris, em 1974) e várias pinturas murais, que abrangem seis décadas da carreira do artista espanhol, mais precisamente de 1924 a 1981.

Estas obras ficaram na posse do Estado Português depois da nacionalização do BPN - Banco Português de Negócios, a quem pertenciam.[7]

As obras foram adquiridas em 2002 pelo banco por 17 milhões de euros.

Galeria editar

Bibliografia editar

  • Joan Miró. Paintings. Catalogue Raisonné. Hrsg. von Jacques Dupin. Daniel Lelong, Paris 2002, ISBN 978-2-86882-049-5.
  • Joan Miró. Sculptures. Catalogue Raisonné 1928–1982. Hrsg. von E. Fernando Miró, Daniel Lelong, Paris 2006, ISBN 978-2-86882-074-7.
  • Joan Miró, Josep Llorens Artigas. Ceramics. Catalogue raisonné 1941–1981, hrsg. von Cristina Calero Fernandez. Galerie Lelong and Successio Miró, Paris 2007, ISBN 978-2-86882-079-2.
  • Lolivier-Rahola, Glòria; Punyet-Miró, Joan. Miró: o pintor das estrelas , col. «Descobrir », série Artes. Lisboa: Quimera Editores , 2003, ISBN 9789725891056.
  • Clavero, Jordi J. Fundació Joan Miró. Guia de la Fundació. Barcelona: Ediciones Polígrafa, 2010. ISBN 978-84-343-1242-5.
  • Escudero, Carmen; Montaner, Teresa. Joan Miró 1893-1993: Catàleg. Fundació Joan Miró - Leonardo Arte, 1993.
  • Escudero, Carme; Montaner, Teresa. Joan Miró, desfilada d'obsessions: 14 juny-2 setembre 2001. Barcelona: Fundació Joan Miró, 2001. ISBN 84-923925-9-2.
  • Green, Christopher. Joan Miró, 1923-1933: el darrer i primer pintor. Fundació Joan Miró - Leonardo Arte, 1993.
  • Lubar, Robert S. La Mediterrània de Miró: concepción d'una identitat cultural. Fundació Joan Miró - Leonardo Arte, 1993.
  • Malet, Rosa Maria (dir.). Obra de Joan Miró. Barcelona: Polígrafa, 1988 (1a ed).
  • Malet, Rosa Maria. Joan Miró. Barcelona: Edicions 62, 1992. ISBN 84-297-3568-2.
  • Malet, Rosa Maria. Joan Miró: apunts d'una col.lecció: obres de la Gallery K. AG. Barcelona: Fundació Joan Miró, 2003. ISBN 978-84-932159-8-9.
  • Malet, Rosa Maria. Joan Miró. Barcelona: Edicions 62, 2003. ISBN 978-84-932159-8-9.
  • Raillard, Georges. Miró. Madrid: Debate, 1992. ISBN 84-7444-605-8.
  • Sert: 1928-1979, obra completa  : mig segle d'arquitectura. Barcelona: Fundació Joan Miró, 2004. ISBN 978-84-933928-5-7.
  • Torres, Milagros. Joan Miró: un català universal. Revista Quadern n.90, 1993.
  • Rebull Trudell, Melania. Joan Miró. Barcelona: Globus y Ediciones Polígrafa, 1994. ISBN 84-88424-96-5.

Referências

  1. a b c d e «Joan Miró» (em espanhol). Biografías y Vidas. Consultado em 23 de março de 2014 
  2. a b «Joan Miró, pintor espanhol». Klick Educação, UOL. Consultado em 13 de agosto de 2019 
  3. Canelas, Lucinda. «Miró, o artista que nos convidou a ver tudo como se fosse a primeira vez». PÚBLICO. Consultado em 20 de setembro de 2020 
  4. Oliveira, Bruno (8 de junho de 2020). «Os signos de Joan Miró — um pouco da admiração pelo artista catalão». Medium (em inglês). Consultado em 20 de setembro de 2020 
  5. «Joan Miró ya tiene su catálogo razonado de esculturas» (em espanhol). EDICIONES EL PAÍS, S.L. Consultado em 25 de março de 2014 
  6. «conheça alguns dos quadros de miro que o porto vai receber». rr.sapo.pt 
  7. «colecao-miro-sera-exposta-em-lisboa-a-partir-de-8-de-setembro». observador.pt 

Ligações externas editar

 
O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Joan Miró