Érico VI da Suécia

político sueco

Érico VI (c. 945 - c. 995) – conhecido como Érico, o Vitorioso ou pelo seu nome sueco Erik Segersäll – foi rei da Suécia entre c. 970 e c. 995, assim como possivelmente de uma parte da Dinamarca, por volta de 992-993. [1] [2] [3] [4] [5] [6]

Érico VI
Rei da Suécia
Érico VI da Suécia
Imagem fantasiosa de Érico o Vitorioso
Reinado Possivelmente na década de 970 a c. - 994 ou 995
Sucessor(a) Olavo
Nascimento c. 945
Morte c. 995 (50 anos)
Esposas Sigride, a Orgulhosa
Aud Haakonsdottir de Lade
Casa Munsö
Pai Björn III da Suécia
Filho(s) Olavo, o Tesoureiro

É o primeiro rei da Suécia sobre o qual temos fontes comprovando a sua existência real, apesar de essas fontes serem por vezes contraditórias e nem sempre fiáveis. [7] [2] [8]

Érico é considerado por alguns historiadores como o primeiro rei da Suécia, dado ter sido possivelmente o primeiro monarca a ter reinado não só sobre a Svealand, mas também sobre a Gotalândia (Götaland), isto é, o núcleo inicial do Reino da Suécia – então uma federação informal de regiões autónomas. [9] [4] Entre outras coisas, é-lhe atribuída a fundação da cidade viquingue de Sigtuna em 970. [10] [11] Outros historiadores põem em questão se Érico realmente pode ser qualificado como primeiro rei daquele país, já que foi o seu filho Olavo, o Tesoureiro (Olof skötkonung) o primeiro governante comum, historicamente comprovado, da Svealand e da Gotalândia (Götaland). [9] [4]

Érico recebeu posteriormente o número régio de VI - Érico VI, uma invenção moderna de Johannes Magnus na sua obra fantasiosa História de todos os reis dos gautas e dos suíones (do século XVI), baseada em uma contagem para trás a partir de Érico XIV, que adotou seu numeral de acordo com a história fictícia da Suécia. Não se sabe se ao certo houve monarcas suecos anteriores com o nome de Érico, com alguns historiadores defendendo que existiram vários Éricos antes de Érico VI. [12] [13]

Biografia editar

Segundo as fontes que tratam sobre seu reinado - sagas islandesas, crônica de Adão de Brema e Feitos dos Danos - Érico foi coroado pelo ano de 970 quando ainda governava com seu irmão Olavo II. Em aproximadamente 975, Olavo morreu e Érico passou a governar sozinho.[14]

Segundo as sagas, Olavo teria tido um filho, Estirbiorno, o Forte, que provavelmente era um chefe tribal de Escânia e que ambicionou o trono de seu pai logo após a morte deste. Érico se negou a reconhecer os direitos de Estirbiorno e este se aliou aos viquingues de Jomsburgo, mercenários que habitavam a ilha de Wolin, com os quais dirigiu uma campanha a Uppland para enfrentar Érico. No ano de 985, os exércitos de Érico e Estirbiorno se enfrentaram na região de Uppsala, na lendária Batalha dos Campos do Firis (batalha de Fýrisvellir) que terminou com a vitória de Érico. A partir dessa batalha, Érico ficou conhecido como ‘O vitorioso’. [15] [16] [17]

Érico também havia expulsado o rei Sueno Barba-Bifurcada da Dinamarca em 991, e governado esse reino depois de ter mandado tropas para terras dinamarquesas e tirado o apoio dos dinamarqueses a Estirbiorno. Governou por muito pouco tempo a Dinamarca, pois uma enfermidade obrigou-o a voltar para Upsália. Durante a sua estadia na Dinamarca, teria aderido ao cristianismo e sido batizado, para agradar aos dinamarqueses, tendo porém mais tarde voltado à religião pagã nórdica. Faleceu em 995 em Velha Upsália, sendo sucedido por seu filho menor de idade, Olavo, o Tesoureiro "o Tesoureiro".[18][19][20]

Não se sabe se Érico foi casado uma ou duas vezes. Fontes diferentes atribuem-lhe esposas diferentes - uma mulher nobre da Västergötland, chamada Sigride, uma princesa polaca, chamada Swiatoslawa e uma norueguesa chamada Aud Håkansdotter.[14][21]

Relações familiares editar

Foi filho de Biorno III da Suécia [22], e o 2.º marido de Sigride, a Orgulhosa (anteriormente casada com Sueno I da Dinamarca), filha de Miecislau I (962 – 992), de quem teve:

  1. Olavo, o Tesoureiro (960 — c. 1022)[23] casou-se com Astride dos Obotritas, princesa "dos Obotritas[24][25]" (uma tribo eslava ocidental). Diz-se também que tinha uma amante, chamada Edla

Referências históricas editar

Érico está mencionado na Gesta Hammaburgensis Ecclesiae Pontificum de Adão de Brema (século XI), na Feitos dos Danos (século XII), e na Flateyjarbók (século XIV).

 
O Commons possui uma categoria com imagens e outros ficheiros sobre Érico VI da Suécia

Referências

  1. Dick Harrison (2009). «Regenter i norden till och med 1300-talet – Härskare i kungariket Sverige». Sveriges historia: 600-1350 [História da Suécia: 600-1350] (em sueco). Estocolmo: Norstedts. p. 121, 456. 502 páginas. ISBN 978-91-1-302377-9 
  2. a b «Erik Segersäll» (em norueguês). Grande Enciclopédia Norueguesa. Consultado em 11 de janeiro de 2024 
  3. Langer, Johnni; Oliveira, Leandro Vilar (2021). «Entre cervos, Odin e Sigurd: simbolismos religiosos em moedas danesas da era Viking». Medievalis. 10 (2). Rio de Janeiro: Universidade Federal do Rio de Janeiro. 37 páginas. Interpretações e análises dos simbolismos das moedas do tipo Hjort. ISSN 2316-5442 Verifique |issn= (ajuda). Consultado em 5 de março de 2024. a Suécia do século XI estava em processo de cristianização, fato esse que os reis Eric, o Vitorioso e Olavo, o Tesoureirojá tinham se convertido 
  4. a b c Lagerqvist, Lars O. (1976). «Vikingatidens slutskede». Sverige och dess regenter under 1000 år (em sueco). Estocolmo: Bonnier. p. 22-23. 399 páginas. ISBN 91-0-075007-7 
  5. Palamin, Flávio Guadagnucci (2013). «2.2 - Cristianização da Escandinávia». O guerreiro Viking na Edda Poética: religiões, mitos e heróis (Dissertação de Mestrado). Universidade Estadual de Maringá. p. 37-38. Erik Segersäll (o Vitorioso) foi o primeiro rei a ter contato com o cristianismo. Ele foi batizado na Dinamarca, próximo ao ano 990, mas ao retornar à Suécia (Uppsala), abandona a fé cristã, retomando o paganismo. Fato importante é que,apesar de ter voltado atrás em sua conversão ao cristianismo, Erik permitiu que missionários cristãos atuassem na Suécia. 
  6. Oliveira, Leandro Vilar (2022). «Monumento aos mortos: um estudo sobre a função religiosa em pedras rúnicas no final da Era Viking (séc. XI)». REVISTA M. 7 (14). Rio de Janeiro. 491 páginas. Uma ponte para os mortos. ISSN 2525-3050. Consultado em 14 de fevereiro de 2024. os reis Eric, o Vitorioso (r. 970-995), Olavo, o Tesoureiro (r. 995-1022), Anundo Jacó (r. 1020-1050) e seus sucessores, se declararam cristãos 
  7. «Erik Segersäll» (em sueco). Nationalencyklopedin – Enciclopédia Nacional Sueca. Consultado em 11 de janeiro de 2024 
  8. Dick Harrison (2009). «Regenter i norden till och med 1300-talet – Härskare i kungariket Sverige». Sveriges historia: 600-1350 [História da Suécia: 600-1350] (em sueco). Estocolmo: Norstedts. p. 456. 502 páginas. ISBN 978-91-1-302377-9 
  9. a b Harrison, Dick (2009). «Vikingatiden». Sveriges historia. 600-1350 (em sueco). Estocolmo: Norstedts. p. 121-122. 502 páginas. ISBN 978-91-1-302377-9 
  10. «E. Segersäll» (em sueco). Projekt Runeberg - Nordisk familjebok. Consultado em 16 de novembro de 2016 
  11. Dick Harrison (2009). «Vikingatiden». Sveriges historia: 600-1350 [História da Suécia: 600-1350] (em sueco). Estocolmo: Norstedts. p. 134. 502 páginas. ISBN 978-91-1-302377-9 
  12. Harrison, Dick. «Lögnaktig bok orsak till kungens felaktiga nummer». Svenska Dagbladet. ISSN 1101-2412. Consultado em 12 de janeiro de 2024 
  13. Harrison, Dick. «Biskopen som förfalskade den svenska historien». Svenska Dagbladet. ISSN 1101-2412. Consultado em 12 de janeiro de 2024 
  14. a b Lagerqvist, Lars O (1997). «Forntid». Sveriges Regenter. Från forntid till nutid (em sueco). Estocolmo: Norstedts. p. 27-30. 440 páginas. ISBN 91-1-963882-5 
  15. Lagerqvist, Lars; Nils Åberg (2004). «1. Erik (VI) Segersäll». Litet lexikon över Sveriges regenter (Pequeno léxico dos regentes da Suécia) (em sueco). Boda kyrkby: Vincent. p. 9. 63 páginas. ISBN 91-87064-43-X 
  16. Larsson, Lars-Ove (1993). «Medeltiden». Vem är vem i svensk historia. Från år 1000 till 1900 (em sueco). Estocolmo: Prisma. p. 19. 208 páginas. ISBN 91-518-3427-8 
  17. Langer, Johnni (2008). «Resenha – Guerra ao modo viking». Brathair – Revista de Estudos Celtas e Germânicos. 8 (2). Rio de Janeiro: Universidade Estadual do Maranhão. pp. 85–93. ISSN 1519-9053. Consultado em 14 de fevereiro de 2024. Erik Segersäll (o vitorioso), triunfante na batalha de Fýrisvellir (980, Suécia) 
  18. LAGERQVIST, Lars. Sverige och dess regenter under 1000 år. Estocolmo: Bonnier, 1976. p. 23. ISBN 91-0-041538-3
  19. Enciclopédia Nacional Sueca – Erik Segersäll
  20. HEDIN, Gunnar. Sveriges kungar och drottningar under tusen år. Vimmerby: Företagsgruppen, 2002. p. 10. ISBN 91-631-2020-8
  21. Ohlmarks, Åke (1995). «Erik Segersäll». Fornnordiskt lexikon (em sueco). Estocolmo: Tiden. p. 70-71. 414 páginas. ISBN 91-550-4260-0 
  22. The article Björn in Nordisk familjebok
  23. MELIN, Jan; JOHANSSON, Alf; HEDENBORG, Susanna (2006). «Järnåldern». Sveriges historia (em sueco). Estocolmo: Prisma. 38 páginas. ISBN 91-518-4666-7 
  24. Herrmann, Joachim (1970). Die Slawen in Deutschland. Berlim: Akademie-Verlag GmbH  (em alemão)
  25. Turasiewicz, A., Dzieje polityczne Obodrzyców od IX wieku do utraty niepodległości w latach 1160 - 1164, Varsóvia 2004, ISBN 83-88508-65-2 (em polonês)

Ver também editar

Precedido por
Emundo II da Suécia
Rei da Suécia
970-995
Sucedido por
Olavo
Precedido por
Emundo II da Suécia
Rei da Suécia
970-995
Sucedido por
Olavo